Enge kangaroes en de feestdagen
Door: sharonkessels
Blijf op de hoogte en volg Sharon
26 April 2011 | Australië, Adelaide
Hallo allemaal,
Omdat het weer even geleden is dat ik iets van me heb laten horen, bedacht ik me dat het weer tijd is voor een kleine update. Want ik leef nog!
De afgelopen drie weken zijn eigenlijk voorbij gevlogen… zonder erg veel avonturen. De afgelopen twee weken was het ‘mid semester break’ wat inhield dat veel van mijn Urbanest vrienden weg waren om op vakantie te gaan of eindelijk eens familie te bezoeken. Ik was bezig met herstellen van het virus, werk inhalen en (de eerste paar dagen) toch wel aan het genieten van de rust, maar dat werd al snel saai. Gelukkig waren er nog wel wat mensen in Adelaide, waardoor ik werd uitgenodigd om op een late avond mee te gaan naar Mount Lofty. Daar was ik al eens geweest om het Cleland Wildlife Park te bezoeken, maar deze keer gingen we met de auto helemaal de berg op om het uitzicht over de stad te bekijken. En het was de moeite waard.. ’s nachts is Mount Lofty verlaten, op het wildlife na, en je kunt neerkijken op een lichtjesdeken wat zich kilometers en kilometers uitstrekt, tot aan zee. Toen we terugliepen naar de auto kwamen we ook nog eens oog in oog te staan met een uit de kluiten gewassen kangaroe, die het nodig vond om midden op het pad te gaan zitten. Hij was niet echt geïntimideerd door ons geschreeuw en gestamp, waardoor het even duurde voordat ie eindelijk opzij ging en ons erdoor liet hihi. Het was toch wel een beetje eng, aangezien het beest best wel groot was en niet bepaald bang!
De week erna bestond uit een bioscoopavondje, wat etentjes en een paar hardlooprondjes na het werk, niet de moeite om erg veel over uit te wijden dus ;).
Aangezien Pasen eraan begon te komen en ik een beetje Koos Vriendloos en zonder familie in Adelaide zat, werd ik door de familie van Thomas uitgenodigd om Goede Vrijdag en Paaszondag bij hen te komen vieren. Zo gezegd zo gedaan, en (goede) vrijdagavond heb ik genoten van heerlijke visgerechten en sterke verhalen. Gelukkig is het een grote en aardige familie, waardoor ik me er meteen op m’n gemak voelde. Reden om op zondag terug te gaan dus… die dag heb ik weer veel te veel lekkere dingen gegeten, namen proberen te onthouden en paaseitjes gezocht met de kids. Zo had ik toch nog een beetje een paasgevoel, hoewel ik moet bekennen dat ik op die dagen m’n eigen familie toch een beetje miste.
Nu moet ik jullie toch even iets uitleggen. Paasmaandag viel dit jaar op 25 april, wat in Australie bekend staat als Anzac-day… oftewel de Australische (doden)herdenking. Daarom is paasmaandag dit jaar gedoopt tot Anzac-day, en dinsdag de 26e (vandaag dus) geldt als paasmaandag. Snap je het nog?! Omdat op Goede Vrijdag ook iedereen vrij heeft, hadden we dus een vijf-daags paasweekend!
Maar goed, op Anzac-day (maandag dus) was ik uitgenodigd om met Tori (een voormalig huisartse die het arts zijn zat werd en nu een PhD doet bij ons op de afdeling) en haar vriendin mee te gaan naar Deep Creek Conservation Park. Dus maandagochtend was ik er klaar voor: m’n lunchpakketje ingepakt, zonnebrandcrème in de aanslag en voldoende water mee om dagen in de bush te kunnen overleven (je weet maar nooit, toch?). Maar terwijl ik, op weg naar Tori, richting de bushalte liep, kwam ik er al snel achter dat er die dag geen bus zou komen. Op Anzac-day is er namelijk altijd een militaire optocht door de binnenstad, waardoor de hoofdwegen afgesloten zijn. Een telefoontje later had ik geregeld dat Tori me aan de zuidkant van de stad zou ophalen, waardoor ik nog een wandelingetje kon maken en van de optocht kon genieten (voor foto’s, zie m’n facebook!).
De rit naar Deep Creek en de wandeling zelf waren erg mooi.. we hebben nog een kudde wilde kangaroes kunnen zien en de ‘cove’ waar het pad uiteindelijk op uitkwam was zeker een bezoekje waard. Ook heb ik een glimp kunnen werpen op Kangaroo Island, waar ik eigenlijk twee weekenden eerder heen zou gaan. (Maar het is terug op mijn lijstje! Ik moet het alleen nog plannen :P). Op het einde werden we nog even opgeschrikt door andere wandelaars die ons waarschuwden voor een Australische ‘brown snake’ die in de bosjes zat. Maar goed ook, want het is een van de dodelijkste slangen die in Australie voorkomt. En dat wil wat zeggen ;).
Op de terugweg waren we dus erg tevreden met wat we die dag allemaal gedaan en gezien hadden, en ik zei tegen Tori dat het een van de weinige keren was dat ik een dag door het bos had gelopen zonder gestoken te worden door rare beesten. Het ironische is dat, toen ik het huis van Tori ’s avonds weer verliet om naar huis te gaan, in de 10 minuten dat ik op de bus stond te wachten, maar liefst 16 keer gestoken ben door muggen. En dat is geen grapje. Zo zie je maar weer: nooit te vroeg juichen.
Coming up: morgen begin ik weer met stage (alhoewel ik moet bekennen dat ik vandaag ook al wat dingetjes heb gedaan), en ik hoop dat er binnenkort een uitstapje naar de wijngaarden in zit. Ook is op 13 mei mijn verjaardag! Ik heb nog niet echt plannen, maar aangezien het op vrijdag is (vrijdag de 13e, ajaj) kunnen we er misschien een (Australisch?) themafeestje van maken om vervolgens te gaan stappen. Wie weet. Waarschijnlijk staat het in m’n volgende update :P.
Groetjes vanuit Down Under!!!
Omdat het weer even geleden is dat ik iets van me heb laten horen, bedacht ik me dat het weer tijd is voor een kleine update. Want ik leef nog!
De afgelopen drie weken zijn eigenlijk voorbij gevlogen… zonder erg veel avonturen. De afgelopen twee weken was het ‘mid semester break’ wat inhield dat veel van mijn Urbanest vrienden weg waren om op vakantie te gaan of eindelijk eens familie te bezoeken. Ik was bezig met herstellen van het virus, werk inhalen en (de eerste paar dagen) toch wel aan het genieten van de rust, maar dat werd al snel saai. Gelukkig waren er nog wel wat mensen in Adelaide, waardoor ik werd uitgenodigd om op een late avond mee te gaan naar Mount Lofty. Daar was ik al eens geweest om het Cleland Wildlife Park te bezoeken, maar deze keer gingen we met de auto helemaal de berg op om het uitzicht over de stad te bekijken. En het was de moeite waard.. ’s nachts is Mount Lofty verlaten, op het wildlife na, en je kunt neerkijken op een lichtjesdeken wat zich kilometers en kilometers uitstrekt, tot aan zee. Toen we terugliepen naar de auto kwamen we ook nog eens oog in oog te staan met een uit de kluiten gewassen kangaroe, die het nodig vond om midden op het pad te gaan zitten. Hij was niet echt geïntimideerd door ons geschreeuw en gestamp, waardoor het even duurde voordat ie eindelijk opzij ging en ons erdoor liet hihi. Het was toch wel een beetje eng, aangezien het beest best wel groot was en niet bepaald bang!
De week erna bestond uit een bioscoopavondje, wat etentjes en een paar hardlooprondjes na het werk, niet de moeite om erg veel over uit te wijden dus ;).
Aangezien Pasen eraan begon te komen en ik een beetje Koos Vriendloos en zonder familie in Adelaide zat, werd ik door de familie van Thomas uitgenodigd om Goede Vrijdag en Paaszondag bij hen te komen vieren. Zo gezegd zo gedaan, en (goede) vrijdagavond heb ik genoten van heerlijke visgerechten en sterke verhalen. Gelukkig is het een grote en aardige familie, waardoor ik me er meteen op m’n gemak voelde. Reden om op zondag terug te gaan dus… die dag heb ik weer veel te veel lekkere dingen gegeten, namen proberen te onthouden en paaseitjes gezocht met de kids. Zo had ik toch nog een beetje een paasgevoel, hoewel ik moet bekennen dat ik op die dagen m’n eigen familie toch een beetje miste.
Nu moet ik jullie toch even iets uitleggen. Paasmaandag viel dit jaar op 25 april, wat in Australie bekend staat als Anzac-day… oftewel de Australische (doden)herdenking. Daarom is paasmaandag dit jaar gedoopt tot Anzac-day, en dinsdag de 26e (vandaag dus) geldt als paasmaandag. Snap je het nog?! Omdat op Goede Vrijdag ook iedereen vrij heeft, hadden we dus een vijf-daags paasweekend!
Maar goed, op Anzac-day (maandag dus) was ik uitgenodigd om met Tori (een voormalig huisartse die het arts zijn zat werd en nu een PhD doet bij ons op de afdeling) en haar vriendin mee te gaan naar Deep Creek Conservation Park. Dus maandagochtend was ik er klaar voor: m’n lunchpakketje ingepakt, zonnebrandcrème in de aanslag en voldoende water mee om dagen in de bush te kunnen overleven (je weet maar nooit, toch?). Maar terwijl ik, op weg naar Tori, richting de bushalte liep, kwam ik er al snel achter dat er die dag geen bus zou komen. Op Anzac-day is er namelijk altijd een militaire optocht door de binnenstad, waardoor de hoofdwegen afgesloten zijn. Een telefoontje later had ik geregeld dat Tori me aan de zuidkant van de stad zou ophalen, waardoor ik nog een wandelingetje kon maken en van de optocht kon genieten (voor foto’s, zie m’n facebook!).
De rit naar Deep Creek en de wandeling zelf waren erg mooi.. we hebben nog een kudde wilde kangaroes kunnen zien en de ‘cove’ waar het pad uiteindelijk op uitkwam was zeker een bezoekje waard. Ook heb ik een glimp kunnen werpen op Kangaroo Island, waar ik eigenlijk twee weekenden eerder heen zou gaan. (Maar het is terug op mijn lijstje! Ik moet het alleen nog plannen :P). Op het einde werden we nog even opgeschrikt door andere wandelaars die ons waarschuwden voor een Australische ‘brown snake’ die in de bosjes zat. Maar goed ook, want het is een van de dodelijkste slangen die in Australie voorkomt. En dat wil wat zeggen ;).
Op de terugweg waren we dus erg tevreden met wat we die dag allemaal gedaan en gezien hadden, en ik zei tegen Tori dat het een van de weinige keren was dat ik een dag door het bos had gelopen zonder gestoken te worden door rare beesten. Het ironische is dat, toen ik het huis van Tori ’s avonds weer verliet om naar huis te gaan, in de 10 minuten dat ik op de bus stond te wachten, maar liefst 16 keer gestoken ben door muggen. En dat is geen grapje. Zo zie je maar weer: nooit te vroeg juichen.
Coming up: morgen begin ik weer met stage (alhoewel ik moet bekennen dat ik vandaag ook al wat dingetjes heb gedaan), en ik hoop dat er binnenkort een uitstapje naar de wijngaarden in zit. Ook is op 13 mei mijn verjaardag! Ik heb nog niet echt plannen, maar aangezien het op vrijdag is (vrijdag de 13e, ajaj) kunnen we er misschien een (Australisch?) themafeestje van maken om vervolgens te gaan stappen. Wie weet. Waarschijnlijk staat het in m’n volgende update :P.
Groetjes vanuit Down Under!!!
-
26 April 2011 - 13:16
Duby:
Kangaroo's kunnen ook boxen of niet? :P -
26 April 2011 - 13:18
Sharon Kessels:
Dat heeft inderdaad toevallig gisteren iemand aan mij verteld! Alhoewel ik het ze nog niet heb zien doen.... -
26 April 2011 - 15:28
Toine Lamers:
Allerbeste Sharon,
25 april, ANZAC-Day
25 april 1915 bestormden de ANZAC-Troepen (Australien New Zealand Army Corps) de noord-westelijke zijde van het Turkse schiereiland Gallipoli. Het doel was de Dardanellen te ontzetten zodat de geallieerden schepen op konden varen naar Constantinopel (Istanboel). Ze moesten drie zeer steile heuvelruggen innemen die begroeid waren met een stekelige vegetatie. De Turkse tegenstanders die aan de kant van Duitsland vochten zaten op de heuvels en beschoten de aanvallers met mitrailleurs. De ANZAC's streden zeer dapper maar hebben nooit hun doel bereikt. Wat ze wel bereikten was een geweldig aanzien in de wereld en vooral van de Britse kant. Australië en New-Zeeland kregen hierdoor meer zelfrespect en werden vanaf die tijd niet meer zo als koloniën behandeld. Vandaar dat ANZAC-Day een nationale feestdag in deze landen is.
Ik ben zelf op Gallipoli geweest en het was daar zeer indrukwekkend. Veel oorlogsmonumenten en begraafplaatsen en de heuvelruggen die de ANZAC-troepen moesten bestormen waren zeer steil begroeid met één stekelige Bossage. Niet doorheen te komen en zeker niet met zo'n 30 kilo bepakking die de soldaten bij zich hadden.
Een klein stukje geschiedenis van Toine.
Afgelopen vrijdagavond het 'huisarts-diploma van Dennis Kienhuis gevierd. Ook heb ik een tijdje met Duby, de Limburgse Chondrocyt, gesproken over zijn interessante stage. Alweer een mooi feest en de 'bekende' mensen waren natuurlijk weer allemaal aanwezig.
Gaat het goed met jouw werk aldaar?
Ik merk wel tussen de regels door dat je wel weer zo af en toe naar Nederland verlangt.
Groet van Toine
-
26 April 2011 - 17:40
Henk En Els Kessels:
hoi Sharon, prachtig om te lezen wat jij allemaal meemaakt.
Zoals je weet waren opa en oma afgelopen zaterdag 60 jaar getrouwd. We hebben een leuk feestje gehad waarbij beiden jou toch wel misten.
Toen ze jouw berichtje, via de laptop, te zien kregen moest oma toch een traantje wegpinken. Verder was het gezellig en warm.
Er werden verschillende acts opgevoerd door ons en de familie. Uiteindelijk zijn we, met opa en oma rond 01.30 uur, moe maar voldaan, naar huis gegaan.
Het huis bij oma en opa staat vol met kaarten en bloemen, er is in de kamer zelfs bijna geen plaats om koffie te drinken en dat wil, bij hun, toch wel wat zeggen.
Groetjes en tot het volgende bericht,
Henk en Els -
26 April 2011 - 18:02
Floor:
hey meid!
leuk om te lezen!
Ik zou graag voor een mooi themafeestje naar je toekomen maar helaas.. de zieke mensen in doetinchem hebben me ook nodig :P
Veel plezier weer!
Dikke kus -
28 April 2011 - 08:29
Loes:
Wat maak je toch mooie dingen mee! Het klinkt echt fantastisch. Een heel andere wereld, waar gewoon een kangaroe op je pad komt haha.
Jammer dat je er met Pasen niet was (al was ik er zelf ook niet). Heb iig gehoord dat oma erg ontroerd was door je filmpje!
We missen je allemaal. Nog heeeel veel plezier. Geniet ervan en tot van de zomer!
xx -
28 April 2011 - 18:11
Anouk:
nicee.. goed genieten!
ik heb dit jaar ook geen traditioneel pasen gevierd, maar gezwommen en bruin geworden ipv paaseieren zoeken ;)
veel succes met stage! x -
29 April 2011 - 02:44
Lydia:
Lieve Sharon....volgens mij is het Toos Vriendloos ipv Koos :p Wat fijn dat je naar de familie van Thomas kon komen, ik had idd ook een beetje een 'week' gevoel bij Pasen: echt één van de dingen die je met je familie doet! En hou me op de hoogte voor je themafeestje! :) xx -
29 April 2011 - 02:47
Lydia:
Zo.....krijg ik ook nog wat geschiedenis mee van Toine! -
29 April 2011 - 08:39
Toos Kessels:
Wat familie missen, niks ervan, genieten daar nu je de kans hebt!!!!!!.
Zorg ervoor dat je straks als je terug bent niet kunt zeggen = "had ik maar meer genoten van de momenten daro", = dat zou jammer zijn en niet meer over te doen, toch??????????.
GENIET, GENIET, GENIET.
Groet van Toos.
-
04 Mei 2011 - 07:29
Marja:
Hee Sharon!
Bedankt voor je leuke reacties, en ja klopt inderdaad dat ik wel familie had om Pasen mee te vieren, maar zo te lezen heb jij ook genoeg leuke dingen te ervaren! Alvast een hele fijne verjaardag toegewenst, ik ben er van overtuigd dat die heel bijzonder zal zijn daar! Geniet er nog van! Ik zal je verhalen nog blijven volgen.
Xxx -
15 Mei 2011 - 16:50
Margriet Hermans:
Hoi Sharon,allereerst van harte gefeliciteerd met je verjaardag ,klopt toch dat je vandaag jarig bent?Wat een verhalen zeg dit is iets wat je nooit meer in je leven zult vergeten.Daarom geniet er maar met volle teugen van!O sorry het was vrijdag de 13 de!Hopelijk is het een leuke dag geweest.Hopelijk ben je weer opgeknapt van het virus.Voor nu heel veel succes met je studie en vakantie(!!!!!!!!!!!!!!!!!) Groetjes van Jan ,Margriet en Dionne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
