Roadtrip!! (The Great Ocean Road en Melbourne)

Hallo lieve vriendjes en vriendinnetjes,

Hier weer een update over mijn avonturen in Ozzie land. Neem een kopje koffie of een biertje, afhankelijk van het tijdstip, want dit gaat wel even duren ben ik bang ;), want ik heb een heleboel meegemaakt!

Op zaterdagochtend vroeg op 12 maart kwam Gwenne in Adelaide aan! Gwenne is een vriendinnetje uit Nijmegen, zij doet haar stage in Melbourne. Die dag heb ik de tour guide gespeeld en haar de mooie plekjes van Adelaide laten zien. Op zaterdagavond zijn we naar het Fringe Festival gegaan, waar een sprinkhanenplaag in het begin een beetje roet in het eten gooide, maar na een tijdje raakten we eraan gewend dat die beesten gewoon overal op en in zaten… en we maakten het een beetje onze missie om de plaag ietsje kleiner te maken, waardoor Gwenne (na de zoveelste sprinkhaan naar de sprinkhanenhemel te hebben gestuurd) de opmerking kreeg ‘is that really necessary?’ van een meisje die duidelijk niet door had dat er veel te veel sprinkhanen door de stad vlogen.

Op het Fringe Festival hadden we afgesproken met Thom (een collega uit Adelaide die overdag bij mij in dezelfde kamer werkt) een van zijn vrienden. Na wat rondgekeken te hebben hebben we een show bezocht en ons op het festival goed vermaakt. Op het festival spotte ik een possum in de boom (ik had er nog nooit een gezien!) waardoor ik werd uitgelachen omdat ik niet wist wat voor beest ’t was en met open mond stond te staren.

Op zondag zijn we naar de Adelaide Hills gegaan, waar ik ook nog nooit geweest was. We hadden geen goede dag uitgekozen, want het was bewolkt.. waardoor ons uitzicht over de stad een beetje verloren ging. Maar op de berg hebben we het Cleland Wildlife park bezocht, waar we al het Australisch wildlife konden bewonderen. We hebben dus kangaroes en emoes gevoerd, maar ook even gekeken welke slangen we op ons tripje naar Melbourne zouden kunnen tegenkomen en voor welke beesten we echt op moesten passen. En… we hebben een koala mogen vasthouden! Belle heette ze, en ze was gelukkig getraind om lief te zijn. Want die beesten hebben klauwen! Eenmaal buiten het park realiseerden we ons dat we zo veel lol hadden in het park dat we onze laatste bus gemist hadden… waardoor we weer terug naar het park zijn gegaan. Daar werkte een aardige dame die ons een lift heeft gegeven naar een busstation waar nog wel een bus ging. De mensen zijn hier zo aardig! Eenmaal bij het busstation aangekomen kwamen we erachter dat we net de bus gemist hadden, waardoor we een half uurtje moesten wachten. Daarom zijn we de dichtstbijzijnde eettent ingedoken, waar we ook nog eens een gratis toetje kregen (we hadden niet eens iets anders besteld!) door een andere aardige Ozzie. Pas later, toen we het proefden, snapten we waarom ie het gratis weggaf ;).

Op maandagmorgen was het dan zover, we hadden alle spullen gepakt, een auto gehuurd, en stonden klaar om te vertrekken op onze roadtrip naar Melbourne. Een tentje hadden we geleend van m’n begeleidster Rebecca (ook een aardige Ozzie dus) en matjes konden we lenen van Gwennes stagegenootje. We hadden vijf dagen de tijd om van Adelaide naar Melbourne te rijden (ongeveer 1000 km) waardoor we besloten om de weg te nemen die helemaal langs de kust af gaat. Toen we eenmaal door hadden hoe we de auto moesten starten (het was tenslotte een automaat met het stuur aan de verkeerde kant) zijn we zonder kleerscheuren en deuken Adelaide uit gekomen. Dankzij de rijkunsten van Gwenne, yippee! Ik ben er namelijk nog steeds niet aan gewend dat de auto geen koppeling had, waardoor we af en toe nogal plots tot stilstand zijn gekomen, als ik weer eens in de veronderstelling was dat ik de koppeling te pakken had in plaats van de rem. En laten we niet vergeten dat de richtingaanwijzer en de ruitenwisser aan de verkeerde kant zaten, waardoor we vaak met onze ruitenwisser richting hebben aangegeven. Maar verder ging alles op rolletjes! Op de eerste dag zijn we door Coorong national park gereden, wat een aantal kilometers zandweg had, en waar we het ontzettend vet vonden om te rijden. Onderweg zijn we ook nog een prachtig zandstrand tegengekomen, waar we een zonnende zeeleeuw hebben gespot, die liet zich door niemand storen! Gekampeerd hebben we in een natuurpark ‘Little Dip’ net buiten het gehucht Robe, waar welgeteld 1 wc was (dat was dan het toiletgebouw!). De wc was ook nog eens zo smerig, en vol bloedzuigers, dat we toch maar de bosjes hebben opgezocht. ’s Avonds waren we op tijd om de beste zonsondergang OOIT te kunnen aanschouwen, aangezien we op een adembenemende ‘limestone’ kust stonden met een prachtig verlaten strand (er was echt niemand), waar we de zon in zee hebben zien zakken. Het was echt ongelofelijk mooi. En toen we terug liepen in het donker zagen we een wombat over het pad wandelen ;).

Op de tweede dag van onze roadtrip zijn we door een schattig plaatsje, Beachport, gereden… waar ze zoals de naam al aangeeft, ontzettend mooie zandstranden hebben. Gwenne heeft ook even een duik genomen in het ultrazoute meertje wat ze daar hebben. Maar erg veel was er niet te beleven, en dus zijn we doorgereden naar Mount Gambier… de eerste stad die we tegenkwamen sinds we Adelaide hadden verlaten. Mount Gambier is een stadje net voor de grens met de staat Victoria, en staat bekend om haar Blue Lake… een meer dat blauw is *duh*. Dat moesten we dus even gaan bekijken… en inderdaad: het was blauw ;). Het is een oude vulkaankrater, en het schijnt dat er tijdens warm weer bepaalde stofjes in het water oplossen waardoor het meer felblauw kleurt.
Anyway, daarna zijn we de stad ingegaan en hebben we de grotten van Mount Gambier bezocht, die midden onder de stad liggen, als een soort gangenstelsel. Een deel van de grotten staat onder water, waardoor het een paradijs is voor ‘cavedivers’. Het leek mij heel tof om te doen, maar het schijnt een van de gevaarlijkste sporten ter wereld te zijn. Dus laat maar. Na een tijdje ondergronds doorgebracht te hebben besloten we de hoogte op te zoeken en hebben we een wandelingetje gemaakt op een van de heuvels van Mount Gambier, wat zorgde voor een mooi uitzicht over de stad en het Blue Lake. ’s Avonds wilden we eigenlijk in Mount Gambier overnachten, en er scheen een grappig hostel te zijn wat vroeger dienst deed als gevangenis. Dat wilde we wel eens zien, maar toen we er aankwamen zag het er aardig verlaten uit , en niemand deed de deur voor ons open. Dus toen zijn we maar doorgereden naar het plaatsje Nelson, waar we ons tentje weer opgezet hebben.

Op woensdag hebben we een klein weggetje genomen naar Cape Bridgewater, een klein dorpje in een uithoek van Victoria. Daar aangekomen hebben we een wandeling gemaakt langs de steile kust, naar een plek waar een zeeleeuwenkolonie scheen te bivakkeren. En inderdaad, eenmaal aangekomen zagen we een grote groep zeeleeuwen enkele tientallen meters onder ons zonnebaden. Toen we een stukje verder liepen zagen we ineens iets raars boven de struiken uitsteken. ‘Wat is dat?’ dachten we allebei… eerst dachten we dat het misschien bij de struik hoorde, maar daarna draaide het zich om. Het was een gigantische kangaroe! We zijn iets dichterbij gekomen, en toen kwamen we erachter dat er een hele groep kangaroes zich in de struiken verstopt had! Een voor een kwamen de hoofdjes boven de struiken uit om te kijken welke indringers ineens hun rust kwamen verstoren. Dus we hebben snel een paar foto’s gemaakt en daarna zijn we maar teruggegaan, want we wilden ze niet boos maken ;). Eenmaal weer op weg besloot een Echidna voor ons de weg over te steken, die ik nog net heb kunnen redden door heel hard op de rem te trappen. Overnacht hebben we in Port Campbell op de Great Ocean Road, maar niet voordat we weer mooie een zonsondergang mochten zien, vergezeld van een mooie rotskust waar de Great Ocean Road om bekend staat. Zo waren de London Bridge, the Arch and the Bay of Islands zeker de moeite waard :).

Op donderdag hebben we een groot deel van de Great Ocean Road afgelegd, zo hebben we een knus zandstrand omgeven door rotsen gezien (Loch Ard Gorge) en zijn we gaan lunchen op het strand bij de Gibson Steps, een ongelofelijk mooi stukje zand omgeven door steile rotswanden, dichtbij de Twaalf Apostelen. Dat mooie stukje strand heeft wel onverwacht hoge golven, die we zelf hebben mogen ervaren ;). Gwenne dacht namelijk haar spullen even op het strand neer te leggen, om daarna mij een mooie foto te laten maken. Daarna stonden we even verrast voor ons uit te staren: ‘wow, dat is een hoge golf!’ waarna de bewondering snel plaats maakte voor ‘Rennen!!!’ Ik rende terug naar waar Gwenne haar spullen had neergelegd, maar al rennende zagen we dat de golven veel verder zouden komen. Snel heb ik toen haar camera van het strand geplukt en ben ik verder gerend, waardoor we de camera hebben kunnen redden ;). Toen we eenmaal ver genoeg waren ons realiseerden dat we aardig droog waren gebleven, op een paar natte schoenen na, zagen we de rest van Gwennes’ spullen (handdoek, jas etc) de zee in drijven. ‘Shit!!!’ Gwenne rende vervolgens als een gek het water in en heeft haar spullen kunnen redden, wat zorgde voor een mooi tafereel en lachende voorbijgangers :). Op doorweekte kleding na was het toch een vrij grappig avontuur! En we waren maar wat blij dat het alleen kleding was wat doorweekt raakte ;).
Nadat Gwenne haar natte kleren voor droge verruild had, hebben we de Twaalf Apostelen bezocht, een aantal rotsblokken (in elk geval minder dan twaalf!) die een aantal meter de lucht in steken uit zee. Een vrij indrukwekkend gezicht, maar het was wel erg toeristisch. Jammer. Dus zijn we snel doorgereden door een stuk van Otway Park, waar we onze eerste wilde koala in de boom zagen zitten en waar we de beroemde vuurtoren van Cape Otway vanuit de verte hebben bewonderd. Overnacht hebben we in Apollo Bay, waar alles die dag in het teken stond van St. Patricks day. We hebben niet echt meegedaan, want we waren nogal moe van alle indrukken, en dus zijn we maar uit eten gegaan en daarna weer ons tentje in gekropen. Maar niet voordat we de heuvel opgewandeld waren, waar we weer een mooi uitzicht hadden over de stad, en waar we vriendschap sloten met een kalf die ons wel lief vond.

Vrijdagochtend zijn we naar Kenneth River gereden, waar we weer een groot aantal koala’s in de bomen zagen zitten en waar ook een aantal papegaaien zaten die iets te tam waren, waardoor ze de neiging hadden op je hoofd en schouders te gaan zitten als ze dachten dat je eten had. Ook hebben we een paar mooie watervallen bezocht.. maar op weg naar de Erskine Falls net buiten Lorne hadden we iets minder geluk. Een lekke band! Zie het voor je: Gwenne en ik, beiden vrouwen die nog nooit eerder een band hebben verwisseld, op een smal bergweggetje 15 km van het eerste bewoonde huis. Gelukkig kwamen we een aardige man tegen die zei dat we, als we heel rustig reden, het misschien zouden halen tot aan Lorne, en hij zou wel achter ons aan rijden. Zo gezegd zo gedaan, en op een slakkengangetje hebben we Lorne bereikt, met een half slappe achterband. Daar kwamen we een man tegen bij het tankstation die voor niks (alhoewel, volgens mij wilde ie Gwennes nummer hebben :P) onze band heeft verwisseld. En op de nieuwe band hebben we zonder verdere ongevallen (behalve een vogel die we ECHT niet meer konden ontwijken) Melbourne bereikt.

Melbourne is een stuk groter dan Adelaide! Het is een mooie stad, waar veel te beleven is. Ik ben twee dagen in Melbourne gebleven, bij Gwenne en haar lieve huisgenootjes, midden in de stad. Daarna heb ik (op zondagavond) de bus terug naar Adelaide genomen, waardoor ik op maandagmorgen enigszins uitgeput in Adelaide kwam. Daar had ik net genoeg tijd om te douchen en weer naar stage te gaan. En nu heb ik er al weer meer dan een week stage achter de rug, maar ik geniet nog steeds na van ons mooie tripje door af en toe wat foto’s te kijken. Na die mooie roadtrip heb ik echt het gevoel in Australie te zijn!

Ik hoop dat jullie niet halverwege zijn afgehaakt ;). Groetjes en tot snel weer!