Van toerist naar inwoner...
Door: Sharon Kessels
Blijf op de hoogte en volg Sharon
14 April 2013 | Australië, Vale Park
Lieve allemaal :),
De titel zegt het al wel een beetje: ik voel me in Adelaide niet echt meer een toerist, en ik begin me steeds meer een inwoner te voelen. Het festivalseizoen is al weer bijna een maand voorbij en het normale 'burgerlijke' leven sluipt er steeds meer in...
De bus 's ochtends naar het werk deed er naar mijn idee veel te lang over (en je stond elke ochtend vast in het verkeer), dus ik ga nu elke dag met de fiets naar het werk. Het is een mooi ritje van ongeveer 5,5 kilometer, waarvan 5 km door het park (heuvel op, heuvel af, dat wel!). Dus werkkleren in m'n rugzak, sportkleren aan, helm op en fietsen maar! En dan op het werk omkleden, want fietsen op m'n sportieve fiets in Australie is toch wel een andere ervaring dan het fietsen op m'n omafiets in Nijmegen... met al die heuvels hier!
Ik probeer in de weekenden wel nog steeds zoveel mogelijk leuke dingen te doen en nieuwe dingen te zien, en we zijn dan ook nog een paar keer de rivier op geweest met de boot de afgelopen maand. En het is me eindelijk gelukt op het wakeboard te staan! (Zie foto), het kostte me ongeveer 30 keer vallen en opstaan voordat ik het doorhad, maar na de eerste keer dat ik overeind kwam lukte het ook elke keer :). Ik snap het nu! Nu nog stap 2: langer blijven staan :P. Maar het begint hier eindelijk een beetje herfst te worden, dus ik weet niet of we nog een kans krijgen om te gaan voordat het winter wordt...
Oh, en ik kan hier af en toe Nederlands praten, want Pleun (een andere Biomedisch Wetenschappen studente uit Nijmegen) is hier in Adelaide voor haar masterstage, dus de afgelopen maand hebben we een paar dingen samen ondernomen. Zo hebben we haar een rondleiding gegeven door de stad, zijn we gaan shoppen en Belgisch bier gaan drinken bij het Belgian Beer Cafe, ze is bij ons Pasen komen vieren en ze is een dagje mee geweest op de boot (waar ze haar kneeboardskills heeft kunnen tonen ;)!).
Werk gaat ook goed... afgelopen week had ik m'n eerste symposium/discussiedag. Het was een interessante dag met discussies over healthcare funding in het National Wine Center. Het toeval wilde dat Gert Jan van der Wilt (een van mijn professors uit Nijmegen) één van de drie sprekers was op het symposium. Ik was toch wel een beetje verbaasd hoe klein de wereld is.
Mijn supervisor op het werk is een maand op vakantie, en ik heb nog niet echt een duidelijke deadline, dus werkstress heb ik nog steeds niet ondervonden :P, en dat bevalt me eigenlijk wel prima!
ANZAC day zit eraan te komen (donderdag 25 april), en we hebben dan een extra dagje vrij genomen zodat we vier dagen weg kunnen gaan :). We hebben besloten een paar dagen naar Clare Valley en de Flinders Ranges te gaan, om te fietsen, wijn te proeven en te gaan hiken. Wordt mooi, en dan kunnen we eindelijk een paar daagjes de stad uit! Oh en Toine, ik heb Tom gevraagd wat hij allemaal weet van ANZAC day, en dat is een heleboel, en te veel om hier uitgebreid te gaan vertellen ;). Maar de kern van het verhaal is dat ze de Australische en Nieuw-Zeelandse solaten herdenken die in de Eerste Wereldoorlog om het leven zijn gekomen (o.a. in Gallipoli).
Dus eigenlijk heb ik niet zo veel te melden... het gaat hier goed, ik begin een burgerlijk leventje te krijgen en tot nu toe bevalt dat me prima. Hoe is het met jullie in Nederland? Heeft de lente zich al laten zien?
Groetjes,
Sharon
De titel zegt het al wel een beetje: ik voel me in Adelaide niet echt meer een toerist, en ik begin me steeds meer een inwoner te voelen. Het festivalseizoen is al weer bijna een maand voorbij en het normale 'burgerlijke' leven sluipt er steeds meer in...
De bus 's ochtends naar het werk deed er naar mijn idee veel te lang over (en je stond elke ochtend vast in het verkeer), dus ik ga nu elke dag met de fiets naar het werk. Het is een mooi ritje van ongeveer 5,5 kilometer, waarvan 5 km door het park (heuvel op, heuvel af, dat wel!). Dus werkkleren in m'n rugzak, sportkleren aan, helm op en fietsen maar! En dan op het werk omkleden, want fietsen op m'n sportieve fiets in Australie is toch wel een andere ervaring dan het fietsen op m'n omafiets in Nijmegen... met al die heuvels hier!
Ik probeer in de weekenden wel nog steeds zoveel mogelijk leuke dingen te doen en nieuwe dingen te zien, en we zijn dan ook nog een paar keer de rivier op geweest met de boot de afgelopen maand. En het is me eindelijk gelukt op het wakeboard te staan! (Zie foto), het kostte me ongeveer 30 keer vallen en opstaan voordat ik het doorhad, maar na de eerste keer dat ik overeind kwam lukte het ook elke keer :). Ik snap het nu! Nu nog stap 2: langer blijven staan :P. Maar het begint hier eindelijk een beetje herfst te worden, dus ik weet niet of we nog een kans krijgen om te gaan voordat het winter wordt...
Oh, en ik kan hier af en toe Nederlands praten, want Pleun (een andere Biomedisch Wetenschappen studente uit Nijmegen) is hier in Adelaide voor haar masterstage, dus de afgelopen maand hebben we een paar dingen samen ondernomen. Zo hebben we haar een rondleiding gegeven door de stad, zijn we gaan shoppen en Belgisch bier gaan drinken bij het Belgian Beer Cafe, ze is bij ons Pasen komen vieren en ze is een dagje mee geweest op de boot (waar ze haar kneeboardskills heeft kunnen tonen ;)!).
Werk gaat ook goed... afgelopen week had ik m'n eerste symposium/discussiedag. Het was een interessante dag met discussies over healthcare funding in het National Wine Center. Het toeval wilde dat Gert Jan van der Wilt (een van mijn professors uit Nijmegen) één van de drie sprekers was op het symposium. Ik was toch wel een beetje verbaasd hoe klein de wereld is.
Mijn supervisor op het werk is een maand op vakantie, en ik heb nog niet echt een duidelijke deadline, dus werkstress heb ik nog steeds niet ondervonden :P, en dat bevalt me eigenlijk wel prima!
ANZAC day zit eraan te komen (donderdag 25 april), en we hebben dan een extra dagje vrij genomen zodat we vier dagen weg kunnen gaan :). We hebben besloten een paar dagen naar Clare Valley en de Flinders Ranges te gaan, om te fietsen, wijn te proeven en te gaan hiken. Wordt mooi, en dan kunnen we eindelijk een paar daagjes de stad uit! Oh en Toine, ik heb Tom gevraagd wat hij allemaal weet van ANZAC day, en dat is een heleboel, en te veel om hier uitgebreid te gaan vertellen ;). Maar de kern van het verhaal is dat ze de Australische en Nieuw-Zeelandse solaten herdenken die in de Eerste Wereldoorlog om het leven zijn gekomen (o.a. in Gallipoli).
Dus eigenlijk heb ik niet zo veel te melden... het gaat hier goed, ik begin een burgerlijk leventje te krijgen en tot nu toe bevalt dat me prima. Hoe is het met jullie in Nederland? Heeft de lente zich al laten zien?
Groetjes,
Sharon
-
14 April 2013 - 09:13
Karen Arkesteijn:
Klinkt alsof je het goed voor elkaar hebt daar :)
Enjoy!!
Liefs Karen -
14 April 2013 - 09:24
Wiek & Tooske :
Hoi Sharon & Tom NEE het is nog niet echt lente hier maar vanmiddag zal het 22 gr gaan worden is beloofd Julie wordt vanmiddag gedoopt dus we kunnen wel wat zon gebruiken Fijn dat je het er zo naar je zin hebt daar aan de andere kant van de wereld geniet van je vrije dagen en doe de groetjes aan Tom veel liefs Wiek & Tooske -
25 April 2013 - 08:59
Carry:
Hoi Sharon en Tom.
Wat fijn dat het goed met jullie gaat.
Leuk dat je die stagiare hebt ontmoet, ook leuk voor haar, ze boft met jullie.
Vanmorgen toevallig wat op de radio gehoord over ANZAC day.Te vergelijken met onze dodenherdenking alleen is het volgens mij de bedoeling dat er bij jullie daarna flink gedronken wordt.
Het weer knapt hier stilaan op, het gaat de goede kant op, hopelijk blijft het bij jullie nog wat nazomeren en hebben jullie nog een fijn weekend voor de boeg.
Het is leuk om je berichten te lezen en jullie te volgen.
Groetjes van ons allemaal. -
14 Mei 2013 - 12:45
Toine Lamers:
Mijn allerbeste Sharon,
Ik ben gisteren teruggekomen van mijn vierweekse voettocht langs Frontlijn van de Eerste Wereldoorlog en dat was een fantastische ervaring. Overal monumenten en begraafplatsen van zeer veel in barre omstandigheden omgekomen soldaten. Ook een prachtig monument gezien in Fromelles (gehucht in Noord Frankrijk) van een Australische soldaat (nooit een helm op maar een soort verkennershoed) die zijn gewonde makker van het slagveld draagt. Ik wil de foto's die ik ervan gemaakt heb graag naar jou en Tom opsturen maar dan moet ik wel jullie mailadres in Australië hebben.
Veel groeten van Toine Lamers
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
