Natuurrampen en tropische eilanden

Bula!

Het is alweer april, Pasen staat voor de deur en ik realiseer me net dat ik al vanaf voor de Kerst niets meer van me heb laten horen! Via Facebook heb ik mensen een beetje op de hoogte proberen te houden, maar ik zal ook hier maar eens een update geven over de laatste 3-4 maanden.

In de Kerstvakantie zijn Tom en ik eventjes gezellig met z’n tweetjes een paar daagjes weggeweest naar ‘the Riverland’, the middle of nowhere, in het binnenland van Australië. Er was helemaal niks te doen, behalve kajakken en wandelen, en het was heerlijk!

Begin januari besloten we om gezellig een nieuwjaars(scuba)duik te maken in zee. Het was 40 graden, dus dan is een nieuwjaarsduik wel te doen. Toen we aan het eind van de middag terug naar Adelaide reden zagen we een grote rookpluim boven de stad hangen. Oh oh. Eenmaal thuis hoorden we dat er een grote bosbrand was uitgebroken in de heuvels net buiten Adelaide. Er volgden een spannende week, vooral voor collega’s en vrienden die daar in de buurt woonden, omdat het vuur zich snel uitbreidde en de brandweer machteloos stond. Sommigen besloten te evacueren, terwijl anderen bleven en het besloten af te wachten. Gelukkig zijn geen bekenden hun huis kwijtgeraakt, maar niet iedereen had zo veel geluk :(. Uiteindelijk zijn 12.500 hectare in vlammen opgegaan (kun je vergelijken met een gebied zo groot als de gemeente Amsterdam), en 40 gezinnen zijn hun huis kwijtgeraakt. Wanneer je nu door de heuvels rijdt, is alles zwart en dood in plaats van mooi en groen…Inmiddels is er veel geld opgehaald door mensen in en buiten Adelaide, en iedereen hier helpt om de mensen die hun bezittingen hebben verloren te helpen met de wederopbouw.

Verder hebben we de afgelopen maanden veel gewerkt en een paar projecten afgerond… en Tom en ik mogen nu allebei vanuit ons werk presentaties gaan houden op een congres in Oslo in juni, dus dat geeft ons mooi de gelegenheid om ook eventjes naar Nederland te gaan!
Op 13 maart was de deadline van een van onze projecten: omdat Tom en ik beiden voor bedrijven werken die advies geven aan het ministerie van volksgezondheid en onze projecten bij dezelfde vergaderingen besproken worden, krijgen we dezelfde data als deadlines. Dat komt mooi uit, want dat betekende dat het na 13 maart niet druk was op ons werk en we twee weekjes op vakantie konden :). We hadden een vlucht geboekt naar Fiji om te relaxen, raften, snorkelen en duiken. Vanuit Nederland is dat super ver, maar vanuit hier is het (nog) maar vijf uurtjes vliegen. Wat we ons niet helemaal hadden beseft, is dat het van november tot april orkaanseizoen is in de Pacific….

En ja hoor.. een dag voordat we zouden vertrekken hoorden we dat er een orkaan op weg was in de richting van Vanuatu en Fiji. Shit. Snel hebben we toen onze boekingen gecheckt, want we zouden op onze eerste dag met een veerboot naar een klein eilandje gaan ten noordwesten van het grote ‘hoofdeiland’. We zagen dat de veerboot was afgelast, de mensen die op de kleine eilandjes verbleven moesten daar de orkaan uitzitten, en wij zouden waarschijnlijk een paar dagen vertraging oplopen, aangezien we er niet konden komen. Onze vlucht van Australië naar Fiji ging wel gelukkig, maar we moesten onderweg over cycloon Pam heen vliegen, wat zorgde voor wat turbulentie, en ook de landing in Fiji was een ervaring, zullen we maar zeggen. Maar onze piloot had ons er wel voor gewaarschuwd want hij zei voor we vertrokken: “de vlucht kan een beetje hobbelig zijn, want ja, zoals je op het nieuws vast hebt vernomen hebben we … tsja… ‘weather’.” Wat een understatement :S.

Maar goed, we waren in Fiji! Omdat we niet naar ons eiland konden de eerste dag hadden we een vervangend hotelletje geboekt (geld wel teruggekregen gelukkig!), en zijn we naar de plaatselijke spa gegaan. Lees: een ‘hot spring’ met een emmer modder ernaast om je mee in te smeren. Hilarisch! Toen we aan het eind van de dag in ons hotelletje kwamen kregen we een telefoontje: onze veerboot zou op dag 2 ook niet naar ons eiland gaan, en we zouden dus nog een nacht vervangend verblijf moeten regelen. Super balen, want we hadden heel veel geld uitgegeven om op het kleine eilandje op een resort te mogen blijven om te relaxen en snorkelen, en nu zouden we nog een dag in de bewoonde wereld vast zitten! Omdat we niet NOG een dag vast wilden zitten zijn we luchtvaartbedrijven gaan bellen die zeevliegtuigjes hadden, of zij misschien naar ons eiland zouden vliegen. Waarschijnlijk niet, zeiden ze, maar we konden ’s ochtends terugbellen, dan wisten ze of de zee daadwerkelijk te ruig zou zijn om op te landen. En een helikopter dan? Dat zou ons ongeveer 2000 euro gaan kosten. Oh, wow. Laat maar dan. Dus wij ’s ochtends teruggebeld, maar nee, zeevliegtuigen zouden ook niet gaan door de harde wind van cycloon Pam. En toen kwam onze redder! Hij belde en zei: ik heb waarschijnlijk wel een helikopter die toch gaat om mensen op te halen van een eilandje naast jullie eiland, jullie mogen wel mee want ik heb twee plekjes over. Jaaa! En zo geschiedde :P, hij stond vijf minuten later voor de deur van ons hotel om ons op te halen, want de helikopter zou meteen vertrekken. Eenmaal op het vliegveld aangekomen kwam er nog een vrouw naar ons toegerend toen we naar de helikopter liepen “waar gaan jullie heen?”. Bleek dat ze voor de resorts werkte en alle resorts moest laten weten wie er kwam en wie niet. We hadden een namelijk ook nog een bootje nodig om van het ene kleine eilandje naar ons eilandje te komen, maar niemand wist dat we zouden komen… en er was totale chaos door afgelaste boten en vluchten. Ze zei dat we maar gewoon moesten vertrekken, en ze zou wel wat regelen. En ja hoor, toen we landden (in een grasveld met wilde paarden :P), stonden er een paar mensen met een klein houten bootje voor ons klaar om ons een lift te geven. Wel jammer dat het kleine bootje niet echt opgewassen was tegen de hoge golven, waardoor we helemaal doorweekt (en onze tassen :O!) bij ons resort aankwamen. Maar we hadden het gered!

De rest van de vakantie was een stuk relaxter :P. We hebben op een paar eilanden lekker gesnorkeld, geweldig gedoken, grotten bezocht, gezwommen bij watervallen, een volle dag geraft op een rivier, uit een kokosnoot gedronken en dorpjes bezocht. En op een van onze laatste dagen mochten we met haaien duiken! 15 vier meter lange (wilde!) stierhaaien en vele kleinere soorten. Fantastisch… een droom die uitkwam! Het was een onvergetelijke ervaring, gigantische haaien die zo dichtbij komen dat ze je aanraken, je kon ze recht in de ogen kijken… zoiets gaan we nooit meer meemaken. Voor een korte video van het duiken met haaien kun je op deze link klikken (of kopiëren): https://www.facebook.com/video.php?v=10152903958694387&l=7926534089028991934

Nu zijn we weer terug in Adelaide, en we kunnen er weer even tegenaan :). Het wordt hier herfst nu, maar we kunnen de winter dit jaar eventjes ontwijken door ons tripje naar Noorwegen en Nederland in juni. En over drie weekjes komen Lydia en Thalia bij ons logeren, helemaal vanuit Nederland! Dus dat wordt ook gezellig.

Tot de volgende keer,
Sharon