Gesetteld
Door: Sharon Kessels
Blijf op de hoogte en volg Sharon
26 November 2017 | Australië, Vale Park
Hallo allemaal,
Het afgelopen jaar heb ik geen enkele blog geschreven… dat heeft deels te maken met het feit dat deze ervaring over de afgelopen vijf jaar geleidelijk is veranderd van een avontuur naar ‘het dagelijkse leven’. Soms voelt het nog steeds heel speciaal dat ik hier woon en ik geniet nog steeds intens van dit prachtige land, maar het is de afgelopen tijd ook duidelijk geworden dat ik hier (voorlopig) niet meer wegga, en dat we hier ons eigen leventje hebben opgebouwd.
Zo hebben we vorig jaar juli (2016, al even geleden dus!) een tweede hond geadopteerd (Indi), een puppy van de zus van onze eerste hond, Gracie. Indi en Gracie houden elkaar gezelschap wanneer wij niet thuis zijn. Inmiddels is Indi al anderhalf jaar oud en luistert ze redelijk goed, maar het heeft wel wat moeite gekost… we kregen haar toen ze 8 weken oud was en het duurde wel even voordat beide honden een nieuwe routine hadden opgebouwd.
In oktober vorig jaar werden we ook verliefd op een klein stukje grond, op amper 100 meter van ons huidige plekje. Het grenst direct aan het park. Het (park)pad kun je helemaal volgen naar de stad en, als je van een flinke wandeling of fietstocht houdt, tot aan het strand. Het heeft een tijdje geduurd maar inmiddels staat er op dit stukje grond een huisje dat bijna af is! We hopen in januari te kunnen verhuizen :). Het hele proces heeft meer dan een jaar geduurd, we hebben erg veel geleerd over de koop en bouw van huizen, en we zijn erg blij dat het er bijna op zit. Ik kan niet wachten om vanaf ons eigen balkon uitzicht te hebben op het park en de eucalyptusbomen.
Ook heb ik eindelijk bevestiging dat ik in Australië mag blijven! In mei dit jaar, na een proces dat 16 maanden duurde en het invullen van honderden formulieren, papieren, het uploaden van kopieën, emails enz enz, kreeg ik eindelijk mijn ‘permanent residency’ oftewel een permanente verblijfsvergunning. Dat was een hele geruststelling, wetende dat ik mag blijven en niet terug naar Nederland hoef als we dat niet willen (helemaal omdat we midden in de bouw van ons huis zaten en twee hondjes hebben!) Ik hoef nu nooit meer een nieuw visum aan te vragen, jeej!
Ik werk nog steeds bij de University of Adelaide… we zijn eerder dit jaar verhuisd naar een spiksplinternieuw medisch faculteitsgebouw hier, en we zijn aardig aan het uitbreiden. Ik ben voorlopig dus ook niet op zoek naar iets nieuws.
Met een lieve partner, twee hondjes, een huisje, een baan en een permanente verblijfsvergunning heb ik me hier best aardig gesetteld, en voorlopig zitten we hier dus wel goed! Ik weet ook niet zo goed hoe het me tegenwoordig zou vergaan als ik een Nederlandse winter zou moeten doorstaan ;). Ik weet dus ook niet of er op deze blog nog veel nieuwe updates zullen verschijnen (misschien als we iets super spannends te melden hebben?). Maar ik vind het heel leuk dat in de afgelopen jaren zo veel mensen mijn blogjes hebben gelezen en mijn ‘avontuur’ wilden volgen.
Bedankt, en hopelijk tot ziens!
Sharon.
Het afgelopen jaar heb ik geen enkele blog geschreven… dat heeft deels te maken met het feit dat deze ervaring over de afgelopen vijf jaar geleidelijk is veranderd van een avontuur naar ‘het dagelijkse leven’. Soms voelt het nog steeds heel speciaal dat ik hier woon en ik geniet nog steeds intens van dit prachtige land, maar het is de afgelopen tijd ook duidelijk geworden dat ik hier (voorlopig) niet meer wegga, en dat we hier ons eigen leventje hebben opgebouwd.
Zo hebben we vorig jaar juli (2016, al even geleden dus!) een tweede hond geadopteerd (Indi), een puppy van de zus van onze eerste hond, Gracie. Indi en Gracie houden elkaar gezelschap wanneer wij niet thuis zijn. Inmiddels is Indi al anderhalf jaar oud en luistert ze redelijk goed, maar het heeft wel wat moeite gekost… we kregen haar toen ze 8 weken oud was en het duurde wel even voordat beide honden een nieuwe routine hadden opgebouwd.
In oktober vorig jaar werden we ook verliefd op een klein stukje grond, op amper 100 meter van ons huidige plekje. Het grenst direct aan het park. Het (park)pad kun je helemaal volgen naar de stad en, als je van een flinke wandeling of fietstocht houdt, tot aan het strand. Het heeft een tijdje geduurd maar inmiddels staat er op dit stukje grond een huisje dat bijna af is! We hopen in januari te kunnen verhuizen :). Het hele proces heeft meer dan een jaar geduurd, we hebben erg veel geleerd over de koop en bouw van huizen, en we zijn erg blij dat het er bijna op zit. Ik kan niet wachten om vanaf ons eigen balkon uitzicht te hebben op het park en de eucalyptusbomen.
Ook heb ik eindelijk bevestiging dat ik in Australië mag blijven! In mei dit jaar, na een proces dat 16 maanden duurde en het invullen van honderden formulieren, papieren, het uploaden van kopieën, emails enz enz, kreeg ik eindelijk mijn ‘permanent residency’ oftewel een permanente verblijfsvergunning. Dat was een hele geruststelling, wetende dat ik mag blijven en niet terug naar Nederland hoef als we dat niet willen (helemaal omdat we midden in de bouw van ons huis zaten en twee hondjes hebben!) Ik hoef nu nooit meer een nieuw visum aan te vragen, jeej!
Ik werk nog steeds bij de University of Adelaide… we zijn eerder dit jaar verhuisd naar een spiksplinternieuw medisch faculteitsgebouw hier, en we zijn aardig aan het uitbreiden. Ik ben voorlopig dus ook niet op zoek naar iets nieuws.
Met een lieve partner, twee hondjes, een huisje, een baan en een permanente verblijfsvergunning heb ik me hier best aardig gesetteld, en voorlopig zitten we hier dus wel goed! Ik weet ook niet zo goed hoe het me tegenwoordig zou vergaan als ik een Nederlandse winter zou moeten doorstaan ;). Ik weet dus ook niet of er op deze blog nog veel nieuwe updates zullen verschijnen (misschien als we iets super spannends te melden hebben?). Maar ik vind het heel leuk dat in de afgelopen jaren zo veel mensen mijn blogjes hebben gelezen en mijn ‘avontuur’ wilden volgen.
Bedankt, en hopelijk tot ziens!
Sharon.
-
26 November 2017 - 19:35
Annie Stultiens:
Hoi Sharon wat fijn dat het goed met je gaat en dat je nu een permanente veblijfsvergunning hebt . En heel veel geluk in jullie nieuwe huis het ga je goed.
Groetjes, Annie, Frans -
27 November 2017 - 07:42
Henk Kessels:
Hoi Sharon, hartstikke leuk om te horen dat het zo goed gaat met jou.
Je hebt nu huisje, boompje beestje, dus je hebt het prima voor elkaar. Ik sta er nog steeds versteld van hoe jij zo veel dingen doet, berg wandelen, duiken, collar run , marathon enz. en het dan ook nog tot een goed einde brengt, chapeau ! Dan nu eindelijk de permanente verblijfsvergunning , dat is toch de kers op de spreekwoordelijke taart. Wij wensen jou en Tom het allerbeste voor de toekomst in jullie nieuwe huis en hopelijk vergeet je je " roots " niet en laat je nog af en toe wat van je horen, of zien we jullie misschien nog een keertje in Nederweert. Het gaat jullie goed en veel liefs uit Limburg, Henk en Els
-
27 November 2017 - 20:40
Peggie:
Heej Sharon!
Was fijn jouw avontuur te mogen volgen. En hoe tof is het dat jullie daar zo goed gesetteld zijn!
Uiteraard horen we nog graag van jullie, maar daar ben ik niet bang voor.
Heel veel geluk daarginds, nu is het voor het echie ;)
Liefs, Mirte & Siem & Ties & Chris & Peggie. -
29 November 2017 - 19:28
Lydia:
Hee Sharon! Ik denk dat jouw winters een stuk behaaglijker zijn dan de onze ;) Mss kunnen wij beter bij jou de winter doorbrengen haha. Wat een confrontatie dat je van de grote gebeurtenissen aangeeft wanneer het zoal is gebeurd: wat gaat de tijd toch snel! Maar fijn dat als jij in Nederland bent dat het na even aftasten weer precies zo voelt alsof je gisteren bent weggegaan ;)
Veel geluk en plezier in je nieuwe stekkie! Ik zal laten weten wanneer we ook dit huis komen bewonderen!
Dikke kus, Lydia -
22 December 2017 - 16:57
Toine Lamers:
Lieve Sharon, beste Tom,
Jullie zullen wel denken, nog niets van Toine gehoord en mogelijk is hij van de aardbodem verdwenen. Nee dus, hij is met zijn geliefde voor een maand een maand in Ecuador geweest met zijn/haar prachtige natuur waar Alexander von Humboldt (18e/19e eeuw) al zo ontzettend enthousiast over was. We zijn daar samen met de auto doorheen getrokken en tussen de 0 en 4500 meter de verschillende klimaat zones bewonderd. Magnifiek! Veel vogels gezien wat een van onze grote liefhebberijen is. Met jullie en de hondjes gaat het goed en zelfs zijn jullie een huis aan het bouwen. Zijn jullie zo handig of laten jullie het doen, ik denk het laatste want met jullie werk zal dit niet te combineren zijn. Wordt Sharon nu een beetje Nederland-ontrouw? De winter is toch ook een prachtig seizoen en daarna het verlangen naar de lente! Wat is mooier dan naar iets uitzien? Ik weet niet hoe verschillend jullie zomer met de winter is maar wat ik wel verneem uit het nieuws is dat het in de zomer erg droog is met het gevolg dat er vaak grote bosbranden zijn. Lekker warm!!!!
Gefeliciteerd met jouw verblijfsvergunning en ik ben zeer benieuwd wat jullie volgende bericht is dat jullie ons sturen? Huisje boompje beestje......?
Veel groeten van oud-docent Toine Lamers
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
